Witam. Dlaczego żaden ze słowników języka polskiego nie notuje słowa misiowie? Czasem używa się słowa misiu w odniesieniu do ludzi: czy to jako pieszczotliwej formy, czy też żartobliwej, poufałej. Z kolei na określenie kilku osób mówimy: misiowie, zamiast misie (w potocznym i żartobliwym kontekście). Dziękuję za wyjaśnienie.

Dzień dobry, mam pytanie dotyczące odmiany liczebnika „77” w zdaniu zaczynającym się słowami „77 młodych śpiewaków i śpiewaczek z 19 krajów wystąpi podczas...". Która z form jest poprawna: „siedemdziesięciu siedmiu młodych śpiewaków i śpiewaczek...” czy „siedemdziesiąt siedem młodych śpiewaków i śpiewaczek”?

Szanowni Państwo,
czy poniższe zdania

Adam i osiemnastu innych uczniów z tej szkoły trafiło do szpitala
Każdy ojciec, każda matka i każde dziecko znało tę sytuację

są poprawnie zbudowane:
Chodzi mi o formę orzeczenia. Nie powinno być: trafili i znali?
Dziękuję.
Z poważaniem
Katarzyna Czarnecka

„Mianownik liczby mnogiej w rodzaju męskoosobowym nie jest używany” – to cytat z odpowiedzi na pytanie o formę każdzi. W innej odpowiedzi (chyba, bo nie znalazłem, w której) było o tym, że użytkownicy języka często oczekują od słowników opowiedzenia się za lub przeciw, a takie sformułowanie wydaje się być czymś pomiędzy. Czy przesądza ono o tym, że formę należy traktować jako niepoprawną? Poprawną, ale nie używaną? A może to forma potencjalna?

Szanowni Państwo,
czy w beletrystyce należy pochylać madame przy imieniu i nazwisku? Podobnie yin i yang?
Filozof X i jego nauki w dużej mierze wylądowali więc na śmietniku historii teozofii. Czy orzeczenie ma dobrą formę? Zdanie brzmi dziwnie.
Mnich pustelnik czy mnich-pustelnik?
Czy można obalić czyjeś dziedzictwo?
Góry nie były już taką nieprzebytą przeszkodą jak dawniej. Czy można przebyć przeszkodę?
Z poważaniem
Katarzyna C.

„Jaki procent mężczyzn mających żonę jest o nią zazdrosnych?” czy „Jaki procent mężczyzn mających żonę jest o nią zazdrosny?”? Które z tych zdań jest poprawne?

Szanowni Państwo,

Jaką formę powinien przybrać czasownik w następującym zdaniu:

Przyszli (Przyszło) do mnie dwie koleżanki, kuzyn, rodzice, dziadek i czworo dzieci.

Mam na myśli długie wyliczenie, w którym różne elementy (czworo dzieci/ koleżanki, kuzyn, rodzice i dziadek) wymagają czasownika w innej formie.

Pozdrawiam

Czytelniczka

Szanowni Państwo,
Czy w każdym kontekście można zamiennie stosować zaimki swą/swoją, np. w zdaniach:
Pokazał mi swą/swoją pracę
Obrażasz mnie swą/swoją bezczelnością?

Pozdrawiam
Czytelniczka

Szanowni Państwo,
sięgnąłem po raz któryś po cudowną książkę Jerome’a Trzech panów w łódce (nie licząc psa). I nagle mnie tknęło: dlaczego Trzech panów w łódce, a nie Trzej panowie w łódce? Nie widzę żadnego logicznego powodu, aby stosować tu formę dopełniacza – a w mianowniku byłoby właśnie Trzej panowie… (tak samo, jak Trzej muszkieterowie). Czy ta forma ma jakieś uzasadnienie (na przykład – historyczne)?

Szanowni Państwo,
w potocznej rozmowie pada czasem pytanie: Ile was tam było?. Zawsze mam z nim problem, kiedy chcę odpowiedzieć samym liczebnikiem. Najlepiej jest chyba przykładowo: trzynaście, bo w domyśle chodzi o osoby. Ale z kolei jeśli wiadomo, że były to osób różnej płci, może staranniej byłoby odpowiedzieć trzynaścioro? A może także trzynastka?
Podobny problem: Ilu jest ludzi w klasie? – dwudziestu trzech czy lepiej dwadzieścioro troje?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik